Taniec zmniejsza poziom stresu i wpływa dobrze na ludzkie samopoczucie – o tym wie chyba każdy. Nic dziwnego, że coraz więcej osób wybiera tę formę spędzania czasu wolnego, traktując ją jako sposób na dobrą zabawę, ale też np. na rozładowanie emocji.
Taniec to forma ekspresji – co to znaczy? Jakie korzyści płyną z tańca w kontekście zdrowia psychicznego? Jak taniec działa na stres?
Podczas tańca wytwarzają się hormony szczęścia, jednocześnie stres maleje, a to wpływa na ogólne samopoczucie człowieka. Dzięki tańczeniu doznajemy satysfakcji (podbudowującej ego) oraz rozluźnienia.
Taniec pomaga również wyrażać emocje – szczególnie te, które trudno ubrać w słowa. To sprawia, że nauka tańca staje się często prawdziwą terapią dla ducha. To nie jest zwykły slogan. Terapię tańcem naprawdę wykorzystują psycholodzy/psychoterapeuci na całym świecie. Specjaliści uważają, że taniec pomaga w walce z depresją i innymi zaburzeniami psychicznymi.
Czym jest terapia tańcem (choreoterapia)?
Jest to forma terapii/leczenia przez sztukę, która traktuje taniec jako sposób na uzyskanie psychofizycznego balansu. Intuicyjne, ekspresyjne ruchy ciała ułatwiają poznanie siebie (pomagają odpowiedzieć na pytania: jaką postawę prezentujemy wobec świata? Co nam ona daje Czy nas ogranicza?). W tańcu odkrywamy m.in. mięśniowe napięcia, mogące być wynikiem psychicznych ran. Ponadto dostrzegamy, jakie ruchy nas krępują (zawstydzają), a jakie sprawiają przyjemność? Taniec sensoryczny otwiera człowieka na nowe bodźce. Dzięki temu dajemy upust emocjom i tym samym poznajemy je. Innymi słowy: tańcząc, zauważamy i komunikujemy to, co nas trapi. Tańczenie jest więc procesem dążenia do osobistej integracji: fizycznej, emocjonalnej, poznawczej i społecznej.
Taniec jako opcja wyrażania ekspresji pozytywnie działa na mózg! Udany trening taneczny wywołuje uczucie spełnienia! Taniec to idealna forma aktywności dla osób poszukujących psychicznego balansu.
Jak taniec wpływa na mózg?
Przy zredukowanym poziomie stresu mózg lepiej pracuje. Taniec jest dla mózgu formą medytacji. Ale też stanowi dobry trening pamięci (rozwija ją podobnie jak rozwiązywanie krzyżówek). Ponadto ćwiczenia koordynacyjne usprawniają pracę obu półkul.
Jaka technika jest najlepsza do wyrażania emocji?
Każda! Z tańcem jest tak, że intuicyjnie wiemy, co chcielibyśmy tańczyć, jak i do jakiej muzyki. Podobnie jest z wyborem piosenek. Po inną listę sięgniemy, gdy jesteśmy smutni, a inną w okresie radości. Psychoterapeuci, prowadząc terapię przez taniec, najczęściej nie wykorzystują konkretnego stylu na spotkaniach, tylko stawiają właśnie na intuicyjny ruch. Dają zadania ruchowe, które pomagają pacjentowi się otworzyć i wsłuchać w ciało/wewnętrzny głos.
Terapia tańcem i ruchem ćwiczenia – jak wyglądają?
Zofia Aleszko, polska pionierka terapii tańcem wyłoniła trzy składowe choreoterapii: taniec, ćwiczenia muzyczno-ruchowe oraz improwizację ruchową do wybranej muzyki. Gesty, które człowiek wykonuje podczas takich ćwiczeń, wiele o nim mówią. Odczytanie ukrytych w ciele znaków ma prowadzić do samopoznania i samoakceptacji.
Szukasz sprawdzonej szkoły tańca w Łodzi? Sprawdź Spot66!
Terapia tańcem solo czy w grupie?
Indywidualny taniec sam w sobie jest dobry dla człowieka, ale gdy rozpatrujemy terapię przez taniec, mamy zazwyczaj na myśli bardziej złożony proces. Przede wszystkim trzeba wiedzieć, że choreoterapia ma trzy składniowe: terapię tańcem, psychoterapię tańcem i ruchem oraz taniec terapeutyczny. Chociaż często używamy tych określeń zamiennie, są między nimi różnice. W tańcu terapeutycznym czynnikiem leczniczym jest taniec, a w pozostałych dwóch bazę stanowi relacja terapeutyczna. Psychoterapia tańcem i ruchem to samodzielne metody, natomiast choreoterapia najlepsze efekty przynosi w połączeniu z farmakoterapią i/lub psychoterapią werbalną. To oznacza, że co innego osiągamy, tańcząc w pojedynkę, co innego podczas treningu z terapeutą, a jeszcze inne efekty przyniesie nam terapia w grupie.
Zajęcia z choreoterapii grupowej odbywają się przy muzyce. Uczestnicy improwizują lub wykonują proste formy tańca, np. w kręgu, które umożliwiają integrację i uczą współdziałania w społeczeństwie.
